Rodziny biznesowe i firmy rodzinne w sztafecie pokoleń
Kochamy dzieci. Wszystkie a najbardziej własne. Kochamy je tak bardzo, aż niektórym rodzicom zdarza się tracić umiar. Potem dziwimy się, że procent udanych sukcesji w firmach rodzinnych nie sięga 30%. Szalona opiekuńczość rodziców popycha niektórych z nich nawet do podwójnego chrzczenia dzieci.
Seniorzy często nalegają aby ich następcy jak najszybciej i na „całość” weszli w życie firmy rodzinnej. Często wręcz demonstrują swoje przekonania, że tym samym podejmują rozważnie i planowo proces sukcesji. Nie mają zwykle racji! Lepiej udanej sukcesji służy gdy dzieci wcześniej szlify zdobywają gdzie indziej – czyli po niemiecku są auf der Walz.
Świąteczne dni spędziłem nie tylko w rodzinnym gronie, ale również sięgnąłem wreszcie po czekającą na swoją kolej powieść Stiega Larssona „Mężczyźni, którzy nienawidzą kobiet”, która otwiera trylogię Millenium. No i zamiast odpocząć od firm rodzinnych, wdepnąłem w sam środek intrygi, której bohaterami są członkowie wielopokoleniowego koncernu rodziny Vanger. Rozwiązanie zagadki zaginięcia ulubionej bratanicy byłego szefa koncernu wymaga zapoznania się z losami i charakterami wielu członków rozgałęzionej rodziny, a przede wszystkim z relacjami między nimi. Nieznającym powieści nie zdradzę puenty, a podzielę się jedynie refleksjami na temat zastosowanego modelu sukcesji na kanwie opisanego przez Larssona przypadku schyłku firmy rodzinnej, spowodowanym wadliwym ładem rodzinnym.
Powiadomienia o nowych wpisach można otrzymać podając swój adres email
